Help, ik voel me zo onrustig
Regelmatig zie ik mensen in mijn praktijk die zeggen onrust te ervaren. Echt duiden kunnen ze die onrust niet en ze willen er graag vanaf. Ik ga dan met ze im gesprek en dan blijkt dat ze altijd wel iets herkennen uit het volgende:
Niet kunnen (mogen) stilzitten. Altijd ‘aan’ staan. Altijd bezig zijn. Het is nooit klaar.
Hup, en door. Waar is het volgende feestje. Wat is er nog meer. Waar is het leuk.
Verantwoordelijkheden op je nemen. In alles een taak zien. Weinig aan de ander overlaten.
De boel in de gaten houden. Controleren of alles wel goed is. Zorgen maken.
Kijken of iemand wat nodig heeft en/of zich wel goed voelt. Klaar staan voor de ander. Helpen.
Over de dingen nadenken. Het willen begrijpen, oplossen.
Willen weten wat er kan gebeuren. Wat als- vragen hebben. Willen weten hoe de vork in de steel zit.
Moeilijk keuzes kunnen maken. Twijfels. Piekeren. Nadenken over de toekomst en verleden.
Kritiek hebben op anderen en jezelf. Wat kan beter. Het of jij kan altijd beter.
Veel moeten en willen.
Als er iets wordt herkent, dan weet je alleen nog maar dat je iets doet, maar nog niet waarom je doet wat je doet. Het is nodig om het gesprek te vervolgen. Zo ben ik dan ook benieuwd naar:
Wat gebeurt er met je wanneer je echt niks doet. Al is het voor 5 minuten. Helemaal niks. Gewoon zitten en alleen in- en uitademen. In stilte.
Wat denk je dan, wat zeg je dan tegen jezelf, wat voel je dan? Wat is jouw ervaring?
De meesten vinden dit niet prettig. Maar, mochten die 5 minuten best goed gaan, wat gebeurt er met je als je 10-15-30 minuten he-le-maal niks doet? Wat denk je dan, wat zeg je dan tegen jezelf, wat voel je dan?
Vind je het fijn? Top! Word je onrustig? Top! We komen namelijk dichterbij de onrust en je gaat iets ontdekken.
Je rusteloosheid is misschien wel een teken dat je geen stilte kunt verdragen. Je wilt rust en toch kun je niet tegen rust. Je hebt geen vrijheid van je probleem nodig, je hebt vrijheid in je probleem nodig. Wat is stilte eigenlijk?
Stilte kan zijn:
Niets doen.
Eens iets niet doen wat je gewend bent te doen.
Niet meegaan met je gedachten.
Volledig zwijgen.
Eens niets zeggen op momenten dat je iets zou zeggen.
Een stille omgeving. Geen afleidingen.
Stilte kan ongemakkelijk zijn, pijnlijk zelfs. Want, je komt jezelf tegen. Of eigenlijk, je komt minder van jezelf tegen. We komen dieper bij de kern van de onrust.
Want, wie ben je…
zonder te doen?
Zonder je te hechten aan je gedachten?
Zonder je stem te laten klinken?
Wat blijft er dan over?
Wie blijft er dan over?
Waar het om gaat bij het onderzoeken van de onrust is:
Hoe zie je jezelf?
Hoe wil je dat anderen je zien?
Waar ben jij in gaan geloven?
Waar heb jij je mee geïdentificeerd?
Waar beweeg je naar toe? Waar beweeg je juist vandaan? En waar beweeg je tegen?
En dus, waarom doe jij wat je doet?
Zinvolle vragen om te stellen wanneer je vrijheid in je probleem wilt en vragen die jij jezelf nu ook kan gaan stellen als je ook ongemak in jezelf of in je leven ervaart.
Zinvolle vragen waarop antwoorden kunnen volgen die confronterend kunnen zijn, maar behulpzaam om rust te ervaren in je wezen.
Zinvolle vragen die leiden naar diepe emoties, die je probeert te vermijden met je gedrag en gedachten, en die nodig zijn te voelen wil je echt een andere weg inslaan.
Zinvolle vragen die nodig zijn wanneer je echt iets in de kern wil veranderen om gerust jezelf te kunnen zijn.
Zinvolle vragen die ik je ga helpen te beantwoorden als je tegenover me zou zitten.
Mensen die in mijn praktijk komen, zijn mensen die met hun gedrag een bal onder water proberen te houden en bereid zijn die bal boven water te laten komen. Ze zeggen onrustig te zijn. Ik vind ze bovenal moedig!
Wat kom er bij je naar boven na het lezen van deze post? Laat het me weten in een comment.
